American football

Lieve allemaal,

Zoals beloofd een paar blogs geleden zou ik jullie vertellen over the football games. Ik heb hier veel vragen over gekregen over of het nou echt zo is als in de films en ik kan alleen maar zeggen dat er niks over gelogen is. Het is zelfs beter als in de films. Van het spel zelf snap ik vrij weinig. Mijn gastmoeder heeft me wel een boek gegeven, maar zelfs na het doorlezen van dat vind ik het nog moeilijk. Het gaat eigenlijk niet ook om het spel, maar om de sfeer en het enorme enthousiasme, oftewel the spirit bij de games. Je moet het eigenlijk een beetje vergelijken met als Nederland in de finale van het WK zou spelen. Hoe enthousiast en fanatiek iedereen dan is, alleen dan nog net een tikkeltje erger. In het pubiek is er een student section, de naam zegt het al. Hier zitten alle enthousiaste studenten van de school en het is superleuk om hier bij te zitten (of eigenlijk staan). The student section heet the Jungle, want onze mascotte is the tiger. Elke keer verkleed iedereen zich in black and gold, de kleuren van de school. De marching band speelt vaak muziek en dan doen cheerleaders hun dansjes. Ook is er een groepje van 8 jongens, zogenaamd ''The men in black'' die het publiek nog enthousiaster en wilder maken. Gedurdende de hele games zijn er hele leuke yells. Ook worden er van die cheerleader pom poms gegooid in het publiek waarmee je dan mag dansen. Aan het begin van de game wordt er door the men in black baby poeder uitgedeeld en als ons team dan het veld op rent gooien we dat met ze alle de lucht in. Wat er supergaaf uit ziet. Daarna zingt iedereen, van de footballers tot de camera mensen aan toe, het volkslied en schoollied. Elke keer als ons team de bal schopt hebben we een bepaalde yell. Als ons team scoort, gaat the student section compleet uit zn dak. Er wordt geschreeuwd, gesprongen, gedanst en vreemde mensen geknuffeld. Als de scheids iets niet goedkeurd van ons team roepen we met ze alle BULLSHIT, BULLSHIT, wat met zo'n 1000 mensen natuurlijk een groot effect heeft en wordt het vaak toch nog goedgekeurd. Als het eenmaal duidelijk word dat ons team gaat winnen zingen we met ze alle liedjes over dat ze op moeten rotten en pakt iedereen ze autosleutels, in de zin dat ze kunnen vertrekken. Een van me favorite yells is de welbekende I BELIEVE THAT WE WILL WIN chant. Dit moeten jullie echt even op zoeken op youtube, want het is zo leuk om te doen. Iedere football game ga ik met dezelfde vriendin, wat echt heel gezellig is en altijd komen we wel andere leuke vrienden tegen. Elke keer ben ik er zo'n 2 uur van te voren, omdat het anders onmogelijk is om een (goed) plekje te krijgen. In die tijd ben ik gezellig met een vriendin en halen we chocolade melk en nachos bij de concession stands. In het begin van het jaar was het heel heet tijdens de football game, maar al snel werd het koud dus namen we op een gegeven moment handschoenen, mutsen en dekentjes mee. Gotta love Arkansas. In de pauze van de games gaan we altijd even naar beneden, omdat ik een aantal vrienden heb uit het cheer team. Football games zijn serieus het beste ever. Ik zou me geen betere vrijdag avond kunnen voorstellen.

( hier een foto van hoe het eruit ziet als de baby poeder in de lucht wordt gegooid, foto credits naar mn beste vriend)

(hier een foto als we met iedereen het volkslied en schoollied zingen)

Inmiddels is het footballseizoen al een lange tijd over, maar wat was het geweldig! Ons football team is zelfs state champion geworden! Echt supergoed. Ik wou dit graag allemaal even vertellen om jullie een indruk te geven van de echte American schoolspirit. Yes, you can be jealous and you should be. The schoolspirit was echt een van de redenen dat ik naar Amerika wou komen en ik kan je vertellen dat dit me totaal niet heeft teleurgesteld en ik zo blij ben om dit te mogen ervaren. Dit jaar is echt een onvergetelijke ervaring en ik ben zo dankbaar dat ik dit mee mag maken.

Veel liefs,

Najate

''Joy is the simplest form of gratitude'' Karl Barth

Sinterklaas, Christmas & NYE

Lieve allemaal,

Ondanks dat Sinterklaas natuurlijk niet gevierd wordt in the USA, wilde ik me hostfamily er wel kennis mee laten maken. Ik heb ze het zo goed mogelijk uit proberen te leggen en na een aantal keer begrepen ze toch echt dat Sinterklaas, niet ''Santa claus'' is. Op 5 december had ik vertelt dat ze allemaal hun schoen mochten zetten en dat ze de volgende ochtend een kleinigheidje in hun schoen zouden hebben. Zo lief als ze zijn hadden ze zelf ook cadeautjes gekocht voor iedereen. Het was heel leuk om ze met Sinterklaas, inclusief chocolade letters, pepernoten en speculaas te introduceren.

Op kerstavond zijn we met ze alle naar vrienden van het gezin geweest en hebben we in een heel mooi huis lekker gegeten. Daarna gingen we een spel doen wat hetzelfde idee is als ''het dobbelspel''. De volgende dag om 9 uur s'ochtends werd door me hele blij hostsiblings wakker gemaakt, want we mochten eindelijk de cadeautjes openmaken. In Amerika wordt alles tien keer zo groot gevierd als in andere landen en zo ook kerstmis. Er lagen ongelofelijk veel cadeautjes onder de boom. Ik ben echt supererg verwend door me hostparents en siblings. Was natuurlijk echt superblij met alle hele leuke cadeautjes. Het was echt een leuke, onvergetelijke kerst. Trouwens, het huis was bijna ook nog afgefikt door inpakpapier dat in de kaarsen was gevallen en we in eerste instantie niet uit kregen.

De rest van de kerst vakantie heb ik doorgebracht met afspreken met vriendinnen en netflix. Ook heb ik nog met AYUSA met alle exchange studenten geschaatst, wat heel gezellig was. Daarnaast was het gezellig om alle exchange studenten weer te zien. Na het schaatsen zijn we met ze alle bij een restaurant gegeten en besloot ik met Elske ( Nederlandse student ) mee naar huis te gaan. In deze vakantie heb ik een paar keer met Elske afgesproken, wat heel gezellig was en ook fijn om lekker Nederlands te praten.

Hoewel in amerikaanse films en series wordt gedaan alsof oud en nieuw een groot ding is in Amerika, is het eigenlijk helemaal niet zo'n big deal. Wij Nederlanders vieren het heel uitbundig en feesten tot laat door, daarentegen Amerikanen blijven vaak niet eens er voor op en gaan voor 12 uur naar bed. Very disappointing, America. Toch wou ik er wel een leuke avond van maken en had ik Fabrina, een braziliaanse exchange student uitgenodigd om samen het beste er van te maken en het toch nog te vieren. Toen hier de klok 5 uur sloeg was in Nederland het nieuwe jaar begonnen en dat was wel even moeilijk. Rond 8 uur kwam Fabrina langs en hebben we samen gegeten. Een paar minuten voor 12 hadden we de tv aangezet om naar de ball drop in New York te kijken en hebben we gillend en schreeuwend samen met me gastbroertje afgeteld. De rest van de nacht hebben we veel gelachen en gepraat. De volgende dag ben ik gezellig met mn gastmoeder gaan shoppen, omdat er een grote sale was bij Dillards. Mijn kerstvakantie was een geslaagde vakantie. Foto's zullen volgen, maar ik maak geen beloftes.

Veel liefs,

Najate

''Once you replace your negative thoughts with positive ones, you'll start having positive results'' Willie Nelson

Thanksgiving

Lieve iedereen,

Jaja ik weet het, deze blog schrijf ik zo'n 3 maanden te laat, excuses. Ik heb het namelijk erg druk en ook niet altijd evenveel zin om te schrijven. Back to thanksgiving. 27 november was het namelijk thanksgiving. Wat is thanksgiving nou eigenlijk hoor ik jullie vragen. Nou dat zal ik even haarfijn uitleggen! Zo ben ik.Thanksgiving Day betekend in het Nederlands Dankzegging dag en is een nationale feestdag in de Verenigde Staten en Canada. Hierbij wordt er dankjewel gezegd voor de oogst en voor alle goede dingen. In de Verenigde Staten wordt Thanksgiving gevierd op de vierde donderdag in November. Thanksgiving wordt gevierd met de hele familie en het maakt hierbij niet uit als de familie heel ver weg woont. Ja dit stukje heb ik inderdaad van google gekopieerd en geplakt. Basically, op deze dag sta je dus stil bij de dingen waar je dankbaar voor bent en ben je met je hele familie en eet je jezelf vol met lekkernijen terwijl er naar de Macy parade en football gekeken wordt. Helemaal gezellig dus.

Voor thanksgiving gingen we met de hele familie naar Oklahoma waar de familie een huis aan het meer heeft. Op 26 november vertrokken we gezamelijk naar Oklahoma toe voor een rit van 2 uur, wat dus echt niks is in Amerika. Rond etenstijd kwamen we in het schattige huisje aan en heb ik de familie ontmoet. S'avonds waren we met ze alle uiteten geweest bij Sam&Ella's. ( Wat ik eerst als Salmonella verstond dus ik was zwaar in shock ). Gelukkig voor ons was het gewoon een pizzeria. Het was erg gezellig. We waren met zo'n 16 personen en in een erg klein huisje, waardoor alle jongens in de woonkamer moesten slapen. S'avonds sloeg helaas het noodlot toe; ik werd ziek. Ik had vervolgens de hele nacht wakker gelegen en non stop gehoest en geniest. Volgende ochtend werd ik helemaal beroerd wakker. Met moeite heb ik mezelf het bed uit gesleept om vervolgens half dood op de bank te liggen. We zouden het thanksgiving diner tussen de middag hebben inplaats van s'avonds, omdat sommige mensen de volgende ochtend moesten werken. Mijn gastmoeder en gasttante waren op een gegeven moment naar de apotheek gegaan om medicijnen te kopen voor mij. Helaas had ik in plaats van de dag-medicijnen de nacht-medicijnen genomen, waardoor ik helemaal knockout geslagen werd en als een gek tegen de slaap aan het vechten was. Helaas heb ik hierdoor niet goed van het eten en de dag kunnen genieten. Na het eten vertrokken Jillian en ik weer terug naar Arkansas, waar ik vervolgens de hele dag ziek in me bed heb doorgebracht.

S'avonds gingen Jillian, Braeden en ik wat eten gaan halen bij McDonals, tenminste dat was het plan. Amerikanen zouden Amerikanen niet zijn als dingen nooit gaan zoals gepland. Onderweg naar McDonals zagen we een katje lopen. Net als ik zijn mijn hostsiblings grote dierenvrienden, dus allemaal wilden we even de kat aaien. Toen we erachter kwamen dat het een zwerfkatje was brak ons dieren hart en hadden we besloten de kat te vangen en mee naar huis te nemen. Dit bleek echter makkelijk gezegd dan gedaan. Het arme katje was heel bang en was in een put gekropen, waar mijn gastbroer vervolgens in ging om te vangen. Hij is zo'n 6 putten in geweest, zonder succes. Zelfs niet toen we met patat het katje gingen lokken. Totaal hebben we zo'n 1,5 uur in de ijskou gestaan, 6 keer een hele zware koude deksel van een put opgetild en natuurlijk had ik alleen een shirtje aan. Door deze avontuurlijke, spontane, mislukte reddingsactie ben ik een week lang enorm ziek geweest. Ik had bronchitus, koorts, verkouden noem maar op. Toch was het een leuk avontuur geweest en een memorabele eerste thanksgiving.

Veel liefs,

Najate

''Attitude is a little thing that makes a big difference'' Winston Churchill

Life experience

Ik heb deze blog ''Life experience'' genoemd, omdat ik door een moeilijke tijd ben heen gegaan, waar je straks over zal lezen. Maar daardoor ben ik gegroeid en ervaring opgedaan, waaraan ik denk ik me hele leven wat aan zal hebben. Vandaar dus de titel. De meesten van jullie wisten het waarschijnlijk al, maar ik ben van gastgezin veranderd. Ik wil niet op de details ingaan, maar laten we het er maar op houden dat dingen niet zo goed gingen. Hierdoor heb ik een hele zware tijd gehad. Het vinden van een nieuw gastgezin is natuurlijk niet zo makkelijk, want laten we eerlijk zijn; wie wil er nou een puber in huis nemen. Het wachten op een gastgezin was zwaar en het duurde lang. Daarom besloot ik zelf rond te vragen op school aan vrienden en leraren en ja hoor na 2 dagen was er een gastgezin gevonden, dankzij een lerares. Toen moest dit gastgezin nog door me organisatie en me coordinator worden goedgekeurd. Op maandag 3 november kreeg ik te horen dat ik woensdag 5 november naar me nieuwe gezin zou vetrekken. Zoals je je wel voor kan stellen was dat veel gestress (lees: zoveel kleding en spullen) Na uren lang van inpakken en zwoegen vertrok ik om 7 uur s'avonds met 1 overvolle koffer, 5 grote tassen en een rugzak naar me nieuwe gastgezin. (Moet je nagaan hoeveel koffers/tassen dit na een jaar zijn) Ik heb een engeltje op me schouder gehad, het universum werkte mee, er is een wonder gebeurd whatever je het wil noemen; ik heb veel geluk gehad. Ik zit namelijk echt in het beste gastgezin ooit. Dit had ik echt niet durven dromen. Ik had eerlijk gezegd niet veel vertrouwen dat er nog een leuk gastgezin zou zijn, maar dat had ik helemaal mis, want wat is dit een top gezin zeg!En wat ben ik blij dat ik zelf actie ondernomen heb van de zoektocht naar het nieuwe gastgezin.Ik woon dus in een gezin met een vader, moeder, 4 kinderen en 4 huisdieren. Lekker vol huis dus haha. Mijn gastvader heet Todd en hij is dokter,anesthesist om precies te zijn. Mijn gastmoeder heet Robin en is een stay at home mom. Me oudste gastbroer Brooks is 20 en zit in het leger. Hij is dus ook niet thuis en heb ik zijn kamer gekregen. Me gastzus Jillian is ook 18 en is een senior, just as me. Me andere twee gastbroertjes Braeden en Brenden zijn 16 en 13. Verder zijn er nog de hondjes Delilah en Noa en de katten Coco en Sarah. Een beter gezin had ik me gewoon niet voor kunnen stellen en vooral niet na de eerste 3 maanden in het vorige gezin. Dit gezin woont in Bentonville, dus ik zit nog steeds op Bentonville High School. Ik heb me eigen kamer, badkamer en walk-in-closet. Ook hoef ik niet meer met de schoolbus, maar rijdt me gastmoeder me elke dag. Dit gezin is zo lief, zorgzaam, geïnteresseerd, open, makkelijk en op zn hollands gezegd ''gezellig''. Ik had binnen een week tijd al zo veel gedaan. Namelijk 2 keer uiteten, 2 toneelstukken, bioscoop, koffietent, ijskraam, walmart museum en nog meer. Ik had het echt niet beter kunnen treffen met dit lieve gastgezin. Dit is de eerste keer dat ze een buitenlandse student in huis hebben, maar wat doen ze het goed. Jullie hoeven je geen zorgen meer over mij te maken, want ik zit helemaal goed. De eerste drie maanden waren zwaar, toch heb ik altijd me positief opgesteld en probeer ik alles positief te benaderen, waardoor ik de eerste maanden vol gehouden heb. Gouden tip voor studenten van volgend jaar! Op dit moment, as we speak, lig ik heerlijk in mijn veel te grote bed samen met het mooie, gemene, siamese katje Coco. Ja, ik ben helemaal happy.

Veel liefs,

Najate

"Either I will find a way, or I will make one'' Philip Sidney

Halloween

Halloween viel dit jaar op een vrijdag. Hallelujah. Voor halloween had ik verschillende plannen en uiteindelijk waren ze helaas allemaal gecanceld. Het eerste plan was om met een leuke groep vriendinnen een sleepover te houden in haar huis en dan was er een buurtfeest en daarvoor trick or treaten, maar dit ging helaas niet door omdat die vriendin waarbij we zouden slapen cheerleader is en bij de football game van vrijdag avond moest zijn en de volgende ochtend was er een wedstrijd. Mijn tweede plan was om met een andere vriendin een sleepover bij mij thuis te gaan houden. Dit ging helaas ook niet door wegens haar strenge ouders. Donderdag nodigde een vriend me uit voor een feestje. Dit ging helaas weer niet door omdat het feestje in een ander dorp zou zijn en dan kon ik niet mee. Dit hoorde ik vrijdag middag pas, dus toen dacht ik ook van laat maar zitten. Toch wou ik halloween wel meemaken in Amerika dus ben ik meegegaan met me gastmoeder, Taisei en vrienden van me gastmoeder trick or treaten. Huizen waren heel leuk versierd en sommige kostuums waren heel mooi. Ik was wel heel teleurgesteld dat al mijn leuke plannen waren gecanceld. En trick or treaten is leuk hoor maar het is hetzelfde concept als Sint Maarten, dus ik voelde me wel een kleuter. Een paar dagen voor halloween ben ik trouwens nog met mijn gastvader en Taisei zombies gaan schieten. Er was in fayetteville een terein en dan kon je vanuit een busje met paintballgun zombies schieten. Dit was ook een hele leuke ervaring.

De volgende dag ben ik gaan shoppen met vriendinnen en in de avond kwamen er vrienden van me gastouders. De zoon van hun is een vriend van mij dus dat was wel gezellig. In de avond was ik met wat vriendinnen aan het appen en toen hadden we besloten een sleepover te houden en naar een haunted house te gaan, aamgezien die nog maar een dag open zou zijn. Die haunted house was echt het aller engste spookhuis ooit. Er waren zeg maar twee gedeelten van het spookhuis; de normale en de twisted. We besloten ze allebei te doen, wat uiteindelijk een grote fout is geweest. De ''normale'' gedeelte was al supereng, je werd met kettingzagen, messen, bijlen en noem maar op achtervolgd. Op het terrein liep ook een clown rond die het op mij gemund had. Het tweede gedeelte, het ''twisted'' gedeelte was nog een tikkeltje enger. Een van de medewerkers had ons van te voren verteld dat als we te bang waren en niet meer durfen dat we dan met onze armen in de lucht I QUIT moest roepen. Op een gegeven moment waren we de weg kwijt in het spookhuis en ik en een andere vriendin waren er helemaal klaar mee. Na hysterisch en schreeuwend met elkaar proberen te overleggen besloot ik ermee te stoppen en riep ik I QUIT en de anderen volgden. Halfhuilend werden we door een speciale uitgang het spookhuis uit geleid. My god, wat was dit verschrikkelijk. Wat een avontuur haha. Dit doe ik echt nooit meer. Hoe eng het ook was heb ik echt heel erg gelachen. Toen we thuis kwamen en de slaapkamer, badkamer en kast open deden hadden de ouders van Ilona daar zo'n nep geest en nep clown neergelegd wat me mijn tweede hartaanval heeft bezorgd. Desondanks heb ik wel een hele leuke en gezellige avond gehad.

Veel liefs,

Najate

''Live as if you were to die tomorrow. Learn as if you were to live forever'' Ghandi

Spirit week & Homecoming

Jaaa eindelijk was het spirit week. Iets waar ik superlang naar uitgekeken had. Op spiritweek heeft elke dag een thema waarna je je kan kleden en op vrijdag was de homecoming football game. Elke vrijdag is er trouwens een football game, daarover vertel ik in een andere blog. De thema's van de spiritweek zagen er als volgst uit:

Maandag: Movie character monday

Dinsdag: Old vs. Young

Woensdag: Wildlife adventures

Donderdag: Opposites attract

Vrijdag:Tiger spirit

Het was echt superleuk om dit mee te maken en het was een onvergetelijke ervaring. Dit zouden we ook in Nederland moeten hebben! Vrijdag avond was er een homecoming football game tegen Fayetteville en gelukkig hadden we gewonnen. Het is namelijk een ramp als je je homecoming game verliest. Vooral tijdens de homecoming game was de schoolspirit zo goed. Deze avond was echt supergezellig.

Zaterdag 4 oktober was eindelijk mijn eerste Amerikaanse homecoming. Ik had geen tijd gehad om een nieuw jurkje te kopen, dus ik had gewoon een oud jurkje van thuis aan. Rond half vier bracht me gastvader mij en Taisei naar een parkje waar de foto's gemaakt werden. Toen ik daar aan kwam was het superdruk. De halve school was namelijk van plan om daar de foto's te nemen. Eerst heb ik zo'n 1.5 uur foto's gemaakt met vrienden en vriendinnen en toen reed ik met andere vriendinnen naar de Bentonville square waar we de andere foto's zouden maken. Dit allemaal was supergezellig en heel grappig. Daarna reden we door naar Crabby's en hebben we gegeten met ze alle in onze mooie jurkjes en pakken. Rond 8 uur reden we naar de school. Eerlijk gezegd was aan homecoming zelf echt niks aan. De muziek was slecht en Amerikanen kunnen echt niet dansen. Ik dacht dat schoolfeesten in Nederland saai waren, maar vergeleken met homecoming is Nederland toch echt wel tien keer beter. Gelukkig had ik wel leuke mensen op homecoming gevonden, waardoor ik toch nog een beetje een gezellige avond heb gehad. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik een echte Amerikaanse homecoming heb meegemaakt en wie kan dat nou zeggen?

Veel liefs,

Najate

''Where there is love there is life'' Ghandi

St. Louis

Mijn organisatie AYUSA bood een weekendje naar St. Louis, Missouri aan voor exchange studenten die in Noord West Arkansas en Zuid Missouri wonen. Het koste dan wel 170 dollar, maar er stonden hele leuke dingen op het progamma. Zaterdag ochtend rond 6 uur bracht me gastvader me naar een benzine station, waar ik opgehaald werd door andere gastouders die ook andere exchange studenten reden naar de meeting point in Missouri. In de auto zat onder andere ook een Nederlandse student. Echt superfijn om na 2 maanden weer een Nederlander te spreken en verhalen uit te wisselen. De hele weg naar Springfield, Missouri hebben Elske en ik alleen maar Nederlands gepraat. Toen we in Springfield aankwamen gingen we met alle exchange students in een bus op weg naar Six flags, wat weer een ritje van 4 uur was. In de bus zat ik weer naast een ander Nederlands meisje. Er waren echt mensen van over de hele wereld; Japan, Spanje, Zuid-Afrika, Italie, Tunesie, Oostenrijk, Filipijnen en Chili. In totaal waren er 6 Nederlanders. Six flags was heel gezellig. In de avond gingen we bij Hard Rock Cafe eten en in het hotel gingen we buiten zitten met de meeste studenten. Zondag stond ''The Arch'' op het progamma. Het was echt heel hoog, maar ook supermooi. Met een superclaustrofobisch wagentje kon je naar boven en dan had je een heel mooi uitzicht over Saint Louis. Daarna zouden we eigenlijk naar een Cardinals baseball game gaan. Ik had me hier echt super erg op verheugd. Helaas ging dit niet door, want de wedstrijd was verschoven naar de avond en dat had onze coordinator niet gezien. Inplaats hiervoor gingen we naar een museum geweest. Dit was een heel leuk museum geweest als je 5 bent, maar voor een groep van 18 jarigen was er niet veel aan. Toch hebben we maar het beste ervan gemaakt en zijn we als 5 jarigen van elke glijbaan afgegleden.

Veel liefs,

Najate

''Positive anything is better than negative nothing''
Elbert Hubbard

Eerste schooldag

Na 16 lange dagen was het dan eindelijk zo ver; mijn allereerste schooldag op een echte Amerikaanse high school. Het was niet alleen mijn eerste schooldag, maar ook mijn 18 verjaardag. Toptiming inderdaad.. Daarover vertel ik aan het einde van deze blog. Vandaag had ik een fast friday schedule ( lees vorige blog) Dit houdt in dat ik elk vak heb. Samen met me gastmoeder en Taisei vertrokken we rond 8:30 van huis. De hele weg naar school toe was ik superzenuwachtig. Eenmaal aangekomen op school liepen we naar het kantoor toe, omdat we het definitieve rooster op moesten halen. Ik had dit nog niet geschreven, maar ik ben een senior. Laatstejaarsstudent dus. Dit houdt in dat ik mee mag doen aan prom, graduation en elk ander ding wat seniors hebben. Echt heel leuk dus. Nadat me gastmoeder ons succes had gewenst ging ik nerveus op zoek naar me lokaal. Gelukkig had ik het snel gevonden. Gek genoeg zat de klas al vol en zag het eruit alsof ze al begonnen waren. Nou, ik schrok me natuurlijk dood, want ik dacht dat ik op me eerste schooldag al te laat was. Helemaal geschrokken vertelde ik de lerares dat ik een exchange student ben en dat ik niet wist dat de les al begonnen was. Maar wat bijkt; dit was mijn les dus nog niet.. Op deze school kun je ook een zero schedule hebben en dat houd in dat je om 7.15 begint, dus het waren nog de mensen van het allereerste uur. Nou ik wilde alleen maar door de grond zakken. Ik schaamde me zo erg. Gelukkig is dit maar een keer gebeurd haha.

Anyway, de eerste les was dus orientation to teaching. Het woord zegt het al maar je krijgt dus les in hoe je les moet geven. Opzich wel interessant allemaal. Het niveau in deze les is erg laag, waardoor ik nu ook een tien sta voor dit vak. Daarna had ik English IV, dit is helaas wel wat moeilijker, aangezien dit over de Engelse literatuur en poezie gaat. De leraar in deze klas is echt geweldig. In deze les zit ik altijd met een heel leuk groepje, wat de saaie literatuur toch weer leuk maakt. De derde les is Child development met dezelfde lerares als voor Orientation to teaching. Mijn vierde ''les'' is vrijwilligers werk in de kinderopvang hier op school. Het zijn kinderen van de leraren en van teenmoms. Jaja het bestaat echt. Dit vind ik echt superleuk om te doen. Het is namelijk altijd beter dan een lesje aardrijkskunde ofzo en ik vind het heel leuk om met kinderen te werken. De vijfde les is seminar en dit kun je een beetje vergelijken met mentorles of huiswerk klas. In deze les krijg je belangrijke informatie te horen en is het de bedoeling dat je je huiswerk maakt of gaat leren. In mijn seminar zitten alleen maar seniors ( oudstejaars) en zijn het allemaal nieuwe leerlingen. In het begin was dat dus wennen, aangezien iedereen nieuw was. Maar nu is het gezellig in de klas. Mijn zesde les is Us history. Amerikaanse geschiedenis dus. Ook het niveau is echt laag hier en het is echt verbazingwekkend wat je op de toetsen krijgt, maar me leraar en de leerlingen zijn wel leuk. Voor geschiedenis leer ik nooit, omdat het zo simpel is en ik dit allang geleerd heb. Terwijl de meeste leerlingen in de klas heel veel moeite met dit vak hebben. Echt onbegrijpelijk. De zevende les is College and career readiness. Dit is een online les, dus dat houd in dat ik alles op de computer doe. Ik moet allemaal testen doen en bijvoorbeeld CV schrijven. In deze les zitten maar 8 leerlingen in de klas. Wat echt super raar is aangezien er meer dan 4000 leerlingen op mijn school zitten. Ja je leest het goed; 4000 leerlingen. Dit was voor mij ook echt een ding om aan te wennen, aangezien Kaj Munk iets van 1000 leerlingen had. Mijn laatste les is Algebra ll en ja je voelt het waarschijnlijk al aankomen, maar ik ben dus hier superslecht in. In Nederland zou dit wiskunde B zijn , dus voor mij is het echt heel verwarrend.

Nou, dit was in het kort hoe mijn eerste schooldag eruit zag. Gelukkig kan ik nu zeggen dat ik mijn eerste schooldag op een Amerikaanse high school heb overleefd. Het viel gelukkig allemaal heel erg mee.

Nu dus over mijn 18e verjaardag. Voordat ik naar Amerika ging wist ik dat de eerste schooldag zou vallen op me 18e verjaardag en ik had hier best wel moeite mee. Aangezien ik me 18e verjaardag toch wel anders voorgesteld had. Toen ik uit school kwam die dag voelde ik me best wel verdrietig. Gelukkig mocht ik na het avond eten het pakketje openmaken wat mijn ouders opgestuurd hadden. Er zaten veel kadootjes, eten, kleding, foto's en het allerleukste kaartjes van familie en vrienden. Dit maakte me dag toch weer goed. Thanks y'all. Ook kreeg ik van me gastouders een tas en van Taisei een Japans waaiertje met een lief briefje.

Veel liefs,

Najate

'' If your dreams don't scare you, they aren't big enough'' Lowell Lundstrum