Eerste twee weken

Ik leef nog. Oh oh wat schrijf ik deze blog laat. Ik weet het. Mijn laptop had een virus opgelopen, waardoor ik al weken niet op me laptop kon en nu dus zo'n 5 blogs achterloop. Ik beloof niks, maar ik zal proberen in een week alles te schrijven. Want jeetje, wat is er ongelofelijk veel gebeurd. Wat heb ik al ongelofelijk veel ervaringen, herrineringen en foto's in deze 3,5 maanden. Laat ik maar bij het begin beginnen; De eerste twee weken in amerika.

Ik had zo'n 16 dagen voordat school zou beginnen. En 16 dagen als je in een vreemd land zit met onbekende mensen is toch wel heel lang. In deze twee weken was het vooral belangrijk om aan alles te wennen. Nieuw huis, nieuwe mensen, nieuwe regels, nieuwe omgeving, echt alles is nieuw. Toch raakte ik snel gewend aan alles. Een echte cultuurschock heb ik niet gehad en eigenlijk nog steeds niet. Op 4 augustus kwam me Japanse gastbroertje Taisei aan. Het is een schat van een jongen, die geen vlieg kwaad doet, maar hij spreekt alleen geen woord engels. Dit was dus af en toe best lastig. Ook aangezien we samen een badkamer moeten delen.

In die twee weken heb ik vooral veel thuis gezeten, omdat me gastouders moesten werken. Deze dagen heb ik doorgebracht met film marathons met me Japanner. De dagen dat mijn gastmoeder er was gingen we de honden uitlaten, naar het crystal bridges museum en hebben we gevaren op Beaver Lake. Een belachelijk groot en mooi meer, maar 30 minuten van Bentonville vandaan.

Een week voordat school begon mocht ik me vakken uitzoeken. Veel vakken konden niet meer omdat er al te veel leerlingen in zitten, maar toch ben ik blij met me vakken.

1. Orientation to teaching

2. English IV

3. Child development

4. Seminar

5. Service credit in the daycare

6. US history

7. College and career readiness

8. Algebra II

Het rooster is heel ingewikkeld, maar ik probeer het uit te leggen. Een lesdag op deze school duurt van 8:55 tot 15:55. Ik ben nooit eerder uit of begin nooit later. En er is ook niet zoiets als tussenuren. Dus elke dag staat helemaal vast

Op maandag en woensdag heb ik een A- day en dan heb ik de vakken: 1 3 5 7

Op dinsdag en donderdag heb ik een B-day en dan heb ik de vakken: 2 4 6 8

Op deze dagen duren de vakken 1,5 uur.

Op vrijdag heb ik een fast friday schedule en dan heb ik alle vakken in deze volgorde: 1 2 3 5 4 6 7 8. Vraag me niet waarom 4 en 5 zijn omgewisseld. Op fast friday schedule duren de lessen maar 40 minuten, wat echt heel chill is omdat de dag voor me gevoel heel snel gaat, terwijl het eigenlijk net zolang is als andere schooldagen. Soms kan het nog wel is zijn dat B day op maandag, woensdag is en A day op dinsdag en donderdag en fast friday schedule op een maandag. Jaja ik zei toch dat het ingewikkeld was en dan heb ik nog niet eens uitgelegd hoe het werkt met de lunches op school. Dat doe ik wel een andere keer. Ik heb wel een uitzonderlijk rooster hoor. Op de meeste scholen in Amerika is het niet zo. Toch vind ik dit rooster wel fijn want als je huiswerk heb of een toets hoef je dat niet gelijk te volgende dag in te leveren.

Nou dit was mijn blog dan weer. In mijn volgende blog vertel ik over de eerste schooldag, aka engste dag van mijn leven.

Veel liefs,

Najate

''I can't change the direction of the wind, but I can adjust my sails to always reach my destination'' Jimmy Dean

Gastgezin ontmoeten

Zaterdag ochtend om 3 uur ging de wekker. Wat was ik moe. Waarschijnlijk was het ook niet zo slim dat ik nog ging chillen met andere studenten en pas twee uur in me bed lag ,waardoor ik maar een uurtje geslapen heb. Om 4 uur moesten we in de lobby klaar staan. Samen met een klein groepje Nederandse en Duitse studenten vertrokken we richting het vliegeld. Ik moest er bij de eerste terminal al uitstappen met twee andere duitse studenten en hun chaperon. Dat betekende echter wel dat ik afscheid moest nemen van Laetitia, Claudia, onze begeleider Angela en mn maatje Frederieke. Dat was ook best zwaar. Zo slim als ik ben, was ik in de rij gestaan van de verkeerde vliegtuigmaatschappij. Bij het inchecken kwam ik er pas achter kwam dat ik helemaal niet met deze maatschappij ging. Toen ik eindelijk bij de goede maatschappij aankwam bleek de rij erg lang te zijn. Ik was zo bang dat ik me vlucht niet zou halen. Opeens zag ik het allemaal niet meer zitten. Dit was de eerste keer dat ik dacht: Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Gelukkig schoot de rij best wel op en had ik uiteindelijk nog drie kwartier om door de douane heen te komen en de gate te vinden. Natuurlijk had ik geen idee welke kant ik op moest. Hopeloos vroeg ik het maar aan twee voorbijgaande piloten. Toen ik twintig minuten later bij de gate aankwam was ik triest zoekende naar de wifi. Helaas werkte het niet. Tien minuten later begon het boarden. De hele vlucht naar Chigaco heb ik geslapen. Toen ik aankwam in Chigaco deed ik eerst weer een paar hopeloze pogingen naar wifi maar helaas. Gelukkig had ik snel mijn gate gevonden, waardoor ik tijd had om een klein ontbijtje te halen. In het vliegtuig opweg naar Fayetteville zat ik naast een militair van het Amerikaanse leger. Ik had echt zo erg met hem gelachen. Hij was erg vriendelijk, waardoor ik even al mijn zorgen vergat. Hij heeft veel vertelt over Arkansas, zijn gezin en vroeg veel vragen aan mij. Ook leerde hij me de cheer voor het footballteam van Arkansas. Ook zei hij; Let me be the first one to say: Welcome to the USA. Een uurtje later arriveerden we in Fayetteville en ik was zo zenuwachtig. Toen ik bij de kofferband kwam zag ik dat mijn gastgezin er nog niet was. Zenuwachtig begon ik andere uitwisselingsstudenten te smsen. Maar ja hoor, na vijf minuten zag ik ze en liepen we naar elkaar toe. Het was erg leuk om ze eindelijk in het echt te ontmoeten. Ook hadden ze een groot boord met "Verwelkommen Najate'' Achja laten we het er maar op houden dat google translate zuigt haha.

Onderweg naar het huis heb ik veel van Arkansas kunnen zien en tot mijn verbazing is het hier heel mooi. Alles is hier heel groen en er zijn vele ''bergjes''. Arkansas is dan ook niets voor niets ''The natural state''. Van te voren had ik niet veel hoge verwachtingen van Arkansas. Waarschijnlijk omdat ik echt nog nooit van Arkansas had gehoord. Die quote Expect nothing and you will never be dissapointedkan ik hierdoor alleen maar bevestigen. Ook Bentonville, het dorpje waarin ik woon, valt tot mijn verbazing heel erg mee. Bentonville is een erg schattig dorp met mooie huizen en een mooie natuur. Ik ben helemaal klaar voor mijn grootste avontuur ooit en ik wil er alles aan doen om dit een topjaar te maken.

Toen ik hier aankwam had ik nog 16 dagen voordat school begon, daarover vertel ik meer over in mijn volgende blog. I'll keep you posted. You know you miss me.

Veel liefs,

Najate

''The Future belongs to those who believe in the beauty of their dreams'' Eleanor Roosevelt

Afscheid & NYC orientatie

Afscheid

30 juli was het dan zover. De dag van mijn vertrek. Van te voren had ik verwacht dat ik heel veel zou moeten huilen vooraf, dit was gelukkig niet het geval. Ik was wel heel zenuwachtig dat ik amper had geslapen. Om half 5 ging mijn wekker. Zo handig als ik ben was ik daar door heen geslapen, waardoor ik nog maar een halfuurtje had voordat we vertrokken naar Schiphol. Ik ben volgens mij nog nooit zo zenuwachtig en gestrest geweest. Op het allerlaatste moment nog snel wat spulletjes in me koffer en handbagage doen en toen was het moment toch echt daar. Afscheid nemen van mijn kamer, mijn huis en nog wel het allerergste mijn kat. Helaas was mijn kat vande schrik naar buiten gegaan en had zich onder een auto verstopt, waardoor ik half kruipend onder de auto hem een laatste aaitje probeerde te geven. Onderweg naar Schiphol besefte ik steeds meer dat ik Hoofddorp toch echt tien maanden niet meer zou zien. Allemaal bekende dingen raasden langs het autoraamvoorbij. Zoalsmijn werk bijvoorbeeld, alhoewel ikdat niet zo erg vond om voor delaatste keer te zien.Na een kwartiertje rijden kwamen we aan bij Schiphol, waar het grootste gedeelte van de andere uitwisselingsstudenten met hun familie en vrienden al stonden te wachten. Daarna kregen we informatie over een aantal zaken en hebben we ingecheckt. Toen was het moment waar ik al jaren tegen op zag daar; het afscheid. Tot mijn grote verbazing heb ik helemaal niet zoveel gehuild en viel het best mee. Dit kwam waarschijnlijk omdat ik zo veel zin had in New York.Toen we door de douane moesten heb ik zo'n 15 minuten lang naar me familie en vrienden staan zwaaien. Volgens mij was ik op een gegeven moment nog zelfs de enige die als een idioot stond te zwaaien haha. Bedankt iedereen die mee was naar schiphol!Vond het erg leuk dat jullie erwaren!

In het vliegtuig had ik van plaats gewisseld met een man, zodat ik naast Laetitia kon zitten. Acht lange uren later was daar dan toch het moment wat het moeilijkeafscheid weer even goed maakte. We zagen de Skyline van New York City. Na een vermoeiende vlucht waren we aangekomen in Newark, New Jersey. Gelukkig verliep alles heel soepel bij de douane. Eenmaal in het hotel aangekomen kregen we de kamerindeling te horen. Ik zat met Laetitia en Claudia op de kamer. Die middag hebben we met ze alle nog gezwommen in het veels te koude zwembad, veel gepraat en s'avonds pizza gegeten.

New York City

De volgende ochtend moesten we al om kwart over 8klaar staan in de lobby van het hotel, dus om 7 uur hadden we de wekker gezet. Eenmaal in de bus konden we weerde prachtigeskylinezien. Rond 9 uur reden we dan toch echt New York City binnen. We begonnen met een wandeling door Central Park. Dit was echt supermooi. Ik had het zo vaak in films gezien en om er dan zelf door heen te lopen is geweldig. Daarna reden we door naar fifth avenue waar we een uurtje vrije tijd hadden. Toen gingen naar MACY's, waar we een coupon ter waarde van 10 dollar kregen om te lunchen. Na de lunch hadden we een uur vrije tijd. Natuurlijk moesten we echt even Victoria Secret binnen. Daarna zijn we doorgereden naar Chinatown en Soho. Ook hier hadden we weer vrije tijd. Toen heeft de bus ons afgezet bij Brooklyn bridge en hebben we daar gelopen. Het was heel mooi, alleen erg druk. S'avonds hadden we gegeten bij Hard Rock Cafe. Ik zat aan de tafel met Frederieke, Bastijn en Luuk, wat erg gezellig was.

De volgendeochtend begonnen we bij het 9/11 memorial. Dit was zo indrukwekkend om te zien. Helaas door de duitse exchange studenten hebben we hier maar 10 minuten mogen kijken. Desondanksben ik blij dat ik het heb kunnen zien.Daarna gingen we op de ferry die onder andere langs The Statue of Liberty voer. Zo gaaf om dit in het echt te zien. Na de lunchwas het tijd om naar Coney Island te gaan. We gingen met de metro. Dat was ook nog een heel avontuur geweest. Op Coney Island zijn we in een hele enge achtbaan gegaan. Daarna hebben we weer heelcliché pizza gegeten. Na het avondeten zijn we naar The top of the rock gegaan. Het uitzicht was echt zo vet. Als allerlaatste gingen we naar Times Square toe en ook hier hadden we weer een uur vrije tijd.

En dat was het dan.. Mijn dagen in New York zitten erop. Maar wat was het geweldig en wat heb ik genoten. Ook de groep was echt helemaal top. Dankzij onze begeleider, de tourguides en het NYC programma hebben wij in ieder geval een onvergetelijk begin gehad van ons exchange jaar. Foto's van de orientatie zullen volgen.Nu is het tijd voor de volgende stap; de ontmoeting met mijn gastgezin. Daarin vertel ik jullie meer over in mijn volgende blog.

Veel liefs,

Najate

''It is not how much we have, but how much we enjoy, that makes happiness" Charles Spurgeon

GESLAAGD

Zoals jullie aan mijn titel kunnen zien; IK BEN GESLAAGD.

Jaja havo diploma is in the pocket.

Op 12 juni zou ik de uitslag krijgen. Ikwas nog nooit zo zenuwachtig geweest. Tussen half 2 en half 3 zouden we gebeld worden. Wat was ik gestresst. Om half 2 kwamen al gelijk de eerste berichtjes binnen van de mensen die gezakt waren. De klok tikte maar door en ik werd maar niet gebeld. Na een tijdje stroomden deberichtjes binnen van mensen binnen die geslaagd waren. Toch wilde ik me hoop niet te groot laten worden. Ondertussen had ik al tranen in mijn ogen. Tien over 2 ging te telefoon. Na veertig minuten gewacht te hebben op een telefoontje kun je wel begrijpen dat mijn zenuwsmeter flink omhoog was gegaan. Met trillende handjes, knikkende knietjes, tranen in mijn ogen, een kloppend hart en een misselijk gevoel nam ik de telefoon op. ''Hallo, met Najate'' kwam er half huilend uit. Het bleef een aantal seconden stil. Ik kon wel gillen.''Ik heb nieuws voor je'' ''oh'' ''Mag ik je feliciteren, want je bent geslaagd!' zei me mentor zonder enige emotie in zijn stem. Toen begon het huilen en vanaf toen heb ik ook helemaal niet meer geluisterd wat hij te vertellen had. Ik weet alleen nog dat ik de hele tijd huilend vroeg: ''echt waar??'' en dat hij iets over mijn cijferlijst vertelde, maar echt luisteren deed ik niet. Zo blij was ik, dat er dikke tranen over mijn wangen rolden. Want nu ik een gastgezin en mijn havo dilpomahebbetekend dat Amerika officieeld doorkan gaan en dat er niks meer in de weg staat om mijn allergrootste avontuur en droom te beginnen!

Veel liefs,

Najate

''Success is often achieved by those who don't know failure is inevitable'' Coco Chanel

Gastgezin

Het was op een vrijdag. 28 maart op precies te zijn. Ik stond samen met Danique te wachten tot ons mondeling Frans zou beginnen toen ik op mijn telefoon keek. 2 gemiste oproepen. In eerste instantie was ik geirriteerd. Iedereen weet toch dat ik een mondeling heb en niet gebeld mag worden?? Toen ik echter naar het telefoonnummer keek was ik gelijk van mening veranderd. Het was Travel active. Dit kon eigenlijk maar 1 ding betekenen. Ik luisterde de voicemail af en ja hoor ; er was een (mogelijke) plaatsing voor mij. Na het mondeling Frans ben ik als een gek naar huis gefietst en had gelijk Travel Active terug gebeld. Maar helaas, ze waren al gesloten. Wat was ik teleurgesteld. Moest ik het hele weekend wachten om te horen of er een gezin voor me was? Gelukkig had Travel Active ook al mijn moeder gesproken en mijn moeder vertelt waar het omging. Het ging ernamelijk over of ik akkoord ga met een double placement. Dit houdt in dat ik samen met een andere uitwisselingsstudent in huis kom. Ik heb hier eerlijk gezegd heel erg over getwijfeld en de voor en nadelen bij elkaar afgewogen. Toch heb ik dinsdag Ja gezegd tegen een doubleplacement en heb ik mijn handtekening eronder gezet. Want ja, er is een gastgezin voor mij, dus waarom zou ik nee zeggen? En aangezien ik vegetariër ben is het knap lastig om een gastgezin te vinden die hier mee wilt dealen. Mijn organisatie vertelde mij dat ze binnen een paar dagen de informatie over me plaatsing en gastgezin zouden sturen. Donderdag 3 april werd ik gebeld met de informatie over mijn plaatsing.

Nou, hou je vast, ik kom volgend jaar te wonen in het plaatsje Bentonville in de staat Arkansas. Arkansas? Ja ook ik had er nog nooit van gehoord. Dus om eerlijk te zijn was ik nietsuper enthousiast toen ik hoorde dat ik in Arkansas kwam. Anyway, ik kom in een gezin met een vader, een moeder, een zoontje van 13 en twee honden. Ze wonen in een mooi huis en ik heb mijn eigen kamer. Ik kom op een hele grote school te zitten met wel 4000 leerlingen. Dat is nog wel wat anders dan mijn vertrouwde Kaj Munkje. Ik heb al contact met ze gehad en met ze geskyped. Ze lijken me hele aardige mensen. Omdat Travel Active nog niks wist over mijn double placement had ik het maar aan mijn gastvader gevraagd. Dus opnieuw, hou je vast en ga erbij zitten. Mijn double placement komt uit Japan. En nee het is helaas geen meisje. Een 15 jarige jongen uit Japan en een 18 jarig meisje uit Nederland. Een wereld van verschil haha. Maar het kan waarschijnlijk alleen maar leerzaam zijn. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben heel blij dat ik een gastgezin heb. In totaal heb ik net iets minder dan2 weken op de AYUSA site gestaan. Mijn organisatie vertelde mij dat de gemiddelde wachttijd 3 maanden is en voor vegetariërs nog langer. Dus ik ben zo blij dat ik nu al een gastgezin heb. Ik heb er nu zoveel zin in! Wat trouwens ook supertoevallig is, was dat ik woensdag, twee dagen voordat ik gebeld werd, tegen mijn moeder zei: ''Ik heb het gevoel dat ik heel snel geplaatst ga worden. (!!)'' En ja hoor mijn gevoel was goed. Echt supertoevallig.

Veel liefs,

Najate

''Life begins at the end of your comfort zone'' Neale Donald Walsch

GEACCEPTEERD!!

Hoi Najate,

GEFELICITEERD! Je bent geaccepteerd voor het High School programma in Amerika en het uitgebreide acceptatiepakket komt zo snel mogelijk jouw kant op!

Onze Amerikaanse partnerorganisatie gaat nu op zoek naar een gastgezin en een school voor je. Houd er rekening mee dat dit een tijdje kan duren (gemiddeld 3 maanden) en we willen je dan ook vragen om je geduld hierin. Zodra wij nieuws hierover hebben, nemen we natuurlijk meteen contact met je op.

Mocht je nog vragen hebben neem dan gerust contact met ons op!

Groetjes,

Travel Active

Dit mailtje verscheen 17 maart in mijn mailbox. Dus ook ik mag nu officieel zeggen dat ik geaccepteerd ben voor het high school progamma!! Dit houdt in dat ik vanaf nu op de AYUSA site kom te staan, amerikaanse gezinnen mijn profiel kunnen bekijken en uiteindelijk beslissen of ze mij als gast dochter willen. Ik ben heel blij dat ik geaccepteerd bent, want dit betekend dat mijn grote avontuur door kan gaan! Om in Amerikaanse sferen te blijven had mijn moeder gelijk ter ere van de acceptatie een Amerikaanse cheesbake voor mij gebakken. Ik hou jullie op de hoogte zodra ik meer weet!

Veel liefs,

Najate

''The world is a book and those who donot travel only read one page'' Saint Augustine

Voorbereidingen

Lieve allemaal,

My god het is zo’n lange tijd geleden dat ik hier wat op geschreven heb en in die tussentijd is er ongelofelijk veel gebeurd. Ik zal proberen zo snel mogelijk alles op te schrijven wat er gebeurd is. Laat ik maar bij het begin beginnen.

Nadat ik me had ingeschreven voor een jaar high school begon het avontuur pas echt. Ik kreeg een heel pakket van Travel Active wat ik moest invullen. Ik wist dat het veel was, maar zo veel had ik nooit gedacht. Ik heb er volgens mij wel twee maanden over gedaan. Uiteindelijk had ik mijn pakket begin maart opgestuurd.

In die tussentijd had ik 14 december ook nog een infobijeenkomst waar ik een lees & luister toets moest doen en een interview. We waren met 11 mensen die dag volgens mij. 9 meisjes en 2 jongens om precies te zijn. We begonnen met de luister toets die echt te simpel was. Dan kreeg je bijvoorbeeld een plaatje te zien van een vrouw die een boek las en moest je zeggen wat de vrouw aan het doen was. A; de vrouw eet B: de vrouw telefoneert C: de vrouw leest D: De vrouw kijkt tv. Heel simpel dus. Daarna werden de vragen steeds iets moeilijker, maar nog steeds goed te doen. Daarna werd ik door oud-exchange student Angela opgehaald voor mijn interview. Het ging gelukkig erg goed en binnen 20 minuten was ik al klaar! Daarna was het tijd voor een leestoets. Ook de leestoets was erg simpel. Toen we klaar waren moesten we nog wachten op onze ouders.

Een aantal dagen later werd ik in een whatsapp groep gedaan van mensen die ook naar Amerika gaan. Inmiddels zit ik al langer dan acht maanden in de whatsapp groep. 2 maart hadden we een meeting met een aantal mensen van de whatsapp groep in Utrecht. Het was een hele gezellige dag.

Veel liefs,

Najate

''The best way to predict the future is to create it'' Abraham Lincoln

Hoe het begon..

Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen. Er is namelijk zoveel te vertellen! Ik zal mijn best doen om alles zo duidelijk mogelijk op te schrijven.

Drie jaar geleden zat ik op een avond een beetje doelloos filmpjes op Youtube te kijken. Tot er opeens op mijn beeldscherm verscheen ‘’ Beleef jou high school avontuur’’. Nieuwsgierig ging ik kijken wat het was en ik werd verliefd. Verliefd op het idee om naar Amerika te gaan. Verliefd op het idee om in Amerika te wonen. Verliefd op het idee om een echte‘’exchange student’’te worden. Helaas is dit nou niet bepaald een kwestie van ; zo gezegd, zo gedaan. Drie jaar lang heb ik volgens mij wel elke blog van Nederlandse uitwisselingsstudenten in Amerika gelezen.

Een jaar geleden haalde ik toch mijn moeder over om naar een informatiebijeenkomst te gaan en ik vond het geweldig. Hoe leuk de informatiebijeenkomst ook was, het kon nog lang geen werkelijkheid worden, want ik zat nog maar in 4 havo en als ik zou gaan dan zou dat zijn na mijn havo examen. Daarom besloot ik mijn Amerika droom maar even aan de kant te leggen. Toch begon dit schooljaar het gevoel weer langzaam op te komen. Ook de twijfel begon toe te slaan, want wil ik dit wel echt? Toch had ik toen een brochure aangevraagd. Op een dinsdag avond in november heb ik de knoop uiteindelijk doorgehakt en mijn ouders vertelt dat ik écht naar Amerika wil gaan. Mijn ouders schrokken natuurlijk wel een beetje, maar vonden het een goed idee om naar een informatiebijeenkomst te gaan. We zijn de daaropvolgende zaterdag dan ook gelijk naar een informatiebijeenkomst in Arnhem geweest. Na de bijeenkomst wist ik het zeker; ik ga naar Amerika toe. Gelijk na de bijeenkomst heb ik me ingeschreven bijTravel Active. Vanaf toen is mijn grote avontuur begonnen.

Wat ga ik nou precies doen? Eenhigh school jaarin Amerika. Dit houdt in dat ik een jaar lang ga doorbrengen in Amerika. Ik ga in een gastgezin wonen en ik zal daar naar school gaan, net zoals elke typische Amerikaanse tiener.

Heel veel mensen vragen aan mij waarom ik in godsnaam een jaar lang naar Amerika wil gaan. Eerlijk gezegd kan ik daar geen perfect antwoord op geven. Het is gewoon zo’n gevoel dat ik krijg als ik bijvoorbeeld de verhalen van andere uitwisselingsstudenten lees of als ik naar Amerikaanse films kijk. Ik snap echt wel dat het niet zo zal zijn zoals in de films. Ik snap dat er hele moeilijke momenten zullen komen. Momenten dat ik me heel eenzaam voel. Momenten dat ik terug wil naar huis. Ik snap dat mijn leven daar een grote achtbaan rit wordt. Maar dit ismijn droomen ik krijg nu de kans om mijn droom werkelijkheid te laten worden. Ik grijp deze kans met beide handen en laat mijn droom uitkomen.

Op deze blog zal ik dus mijn verhalen voor, tijdens en na Amerika gaan bijhouden. ( Ik beloof niks. Ik ben en blijf Najate en zoals jullie weten kan ik behoorlijk lui zijn). Als jullie mijn verhalen willen volgen kunnen jullie hier rechts jullie e-mailadres invullen. Dan krijgen jullie elke keer als ik een nieuw verhaal erop zet een berichtje. Ook vind ik het heel leuk als jullie zo nu en dan een reactie achterlaten.

Ook weet ik dat onbekende mensen mijn blog zullen lezen, dus voor die mensen ; als je een vraag heb kun je mij gerust een berichtje sturen of mailen.

Veel liefs,

Najate

Exchange isn’t a year in your life, it’s a life in a year